France Punčuh (Szpital Wolski)
Przed 1939 rokiem szpital „na Czystem” należał do najnowocześniejszych i najlepszych w Polsce. Składał się z siedemnastu budynków, wśród których było osiem pawilonów leczniczych, ambulatorium, budynki gospodarcze i dom dla służby z ochronką dla dzieci. Znajdowało się w nim 1500 łóżek. Chorymi opiekowało się 147 lekarzy, 119 pielęgniarek oraz 6 farmaceutów.
Po wejściu Niemców szpital przekazano pod zarząd Gminy Żydowskiej. Setki rannych i chorych Żydów sprowadzonych tu z innych warszawskich lecznic, umieszczano na korytarzach i strychach, kładziono na podłogach. Jesienią 1939 roku wybuchła epidemia tyfusu. Panował chłód, brakowało żywności, leków i personelu – chorych przybywało.
Prawdopodobnie jedną z osób wspomagających instytucję był France Punčuh, przedwojenny honorowy konsul Królestwa Jugosławii. W szpitalu, jako pielęgniarka, pracowała krewna jego żony – Sabina Glocerowa-Gurfinkiel. Punčuh był wśród tych, którzy organizowali dostawy żywności.
W lutym 1941 roku Niemcy nakazali przenieść placówkę do dzielnicy żydowskiej. Rozlokowano ją w kilku miejscach: na Lesznie, na Tłomackiem. Na Stawkach umiejscowiono część pod nazwą „Żydowski Szpital Zakaźny, Czyste”.